Alveolarna ehinokokoza se održava u ciklusu divljih životinja, najčešće između lisica i pacova ili drugih glodara. Psi i mačke mogu retko biti jedna od karika ovog ciklusa.
Čovek se kao prelazni domaćin zarazi unošenjem jaja parazita ili preko prljavih ruku nakon bliskog kontakta sa infestiranim životinjama (psima najčešće) ili unošenjem kontaminirane hrane (najčešće neadekvatno oprano voće i povrće) ili vode, koje sadrže jaja ehinokokusa. Iz jaja ehinokokoka se u organizmu čoveka razvijaju larve, koje putem krvotoka mogu dospeti u različite organe, a najčešće se zadržavaju u jetri, a ređe u plućima, bubrezima, kostima, mozgu, gde stvaraju ciste. Za alveolarnu ehinokokozu je karakteristično njeno metastaziranje, odnosno raznošenje larvi i u udaljene organe (pluća, mozak i dr.) putem krvi ili limfnog sistema.
Inkubacioni period kod čoveka je dug (meri se godinama). Kod cističnog oblika, zaražavanje u većini slučajeva prolazi bez ikakvih tegoba kod zaraženog i otkriva se slučajno nakon sprovođenja različitih dijagnostičkih pretraga (UZ, skener i dr). Tek kada ciste nakon nekoliko godina dostignu određenu veličinu I počnu da pritiskaju organe, nastaju tegobe u vidu gubitka apetita, telesne težine i slabosti, koji su praćeni bolovima u stomaku, mučninom i povraćanjem, ukoliko se cista nalazi u jetri ili hroničnim kašljem, bolovima u grudima ili kratkim dahom, ukoliko je ova promena lokalizovana u plućima. Zavisno od zahvaćenog organa, mogu se javiti i drugi simptomi. Alveolarna ehinokokoza je izuzetno progresivna bolest, koja se nelečena, završava fatalno. Ehinokokne ciste se mogu otkriti ultrazvučnim pregledom, CT-om ili magnetnom rezonancom, a specifična antitela se otkrivaju laboratorijskim serološkim testovima. U Vojvodini se ehinokokoza kontinuirano registruje od 1982. godine.

MERE PREVENCIJE:
• Redovno I temeljno pranje ruku vodom i sapunom, posebno nakon kontakta sa životinjama;
• Temeljno pranje voća i povrća pre konzumiranja;
• Redovno sprovođenje dehelmintizacije (“čišćenje od parazita”) psa i mačaka, kao i drugih kao i drugih životinja u domaćinstvu koje dolaze u kontakt sa glodarima;
• Dobra higijena prostora u kojem borave domaće životinje;
• Sprovodite redovnu deratizaciju u dvorištu i okolini domaćinstva;
• Higijenski postupci pri klanju stoke;
• Zaražene iznutrice uništavati uz obaveznu kosultaciju sa veterinarskom službom;
• Ograđivanje i izolacija dvorišta radi prečavanja pristupa divljih životinja, pogotovo ukoliko ste u blizini lovišta/šuma;


Centar za kontrolu I prevenciju bolesti

Modifikovano premaIZJZ Vojvodine